Als het te donker is geworden en je het lichtknopje kwijt bent. Je niet meer gelooft dat er überhaupt nog licht is, misschien voor anderen, maar voor jou…? Wanneer je zóveel hebt geprobeerd, maar het donker niet weg is en de teleurstelling van ‘het niet lukken’ erger is geworden dan het donker zelf. Dan zak je weg in ongeloof.

𝐎𝐧𝐠𝐞𝐥𝐨𝐨𝐟 𝐢𝐬 𝐞𝐞𝐧 𝐯𝐚𝐧 𝐣𝐞 𝐦𝐨𝐞𝐢𝐥𝐢𝐣𝐤𝐬𝐭𝐞 𝐯𝐢𝐣𝐚𝐧𝐝𝐞𝐧

Het vormt een dikke muur om je binnenste en wordt zo een van je grootste blokkades. Tevens ook je meest veilige haven, want ook al voel je jezelf ongelukkig, de teleurstelling die je voelt als je erachter vandaan komt is nog erger… De teleurstelling van dat je alleen bent, iemand er niet voor jou is, dat geluk en een fijn leven voor jou niet is weg gelegd. Wanneer je dit vaak hebt ervaren raak je murw en kan het zijn dat je de keuze maakt om het dan maar niet meer te proberen en te geloven.

Hoe groot je glimlach aan de buitenkant ook is en hoe sterk je ook voorkomt, diep van binnen zorgen ongeloof en angst voor teleurstelling ervoor dat je risico uit de weg gaat. Je beschermd jezelf door nooit volledig te vertrouwen, te ontspannen en vrij te voelen. Nooit volledig te verbinden en jezelf te zijn, nooit volledig te geven én ontvangen.

Het is fijn als je hier je eigen balans in vindt. Het kan zijn dat je een modus vindt waar je tevreden mee bent en het donker behapbaar aanwezig blijft. Het kan ook zijn dat je verlangt naar meer licht in jezelf en om je heen.

𝐕𝐞𝐫𝐥𝐚𝐧𝐠𝐞𝐧 𝐢𝐬 𝐛𝐞𝐥𝐚𝐧𝐠𝐫𝐢𝐣𝐤, 𝐡𝐞𝐭 𝐦𝐚𝐚𝐤𝐭 𝐝𝐚𝐭 𝐣𝐞 𝐛𝐥𝐢𝐣𝐟𝐭 𝐛𝐞𝐰𝐞𝐠𝐞𝐧 𝐧𝐚𝐚𝐫 𝐞𝐞𝐧 𝐟𝐢𝐣𝐧𝐞𝐫 𝐥𝐞𝐯𝐞𝐧.

De valkuil waar je dan makkelijk in stapt is dat je te grote stappen in een keer zet. Je gaat van 0 naar 100 door aan de slag te gaan met goed eten, mediteren en yoga en verzameld alle moed om jezelf te laten zien aan de mensen om je heen. Je spreekt jezelf uit, zegt een keer nee en geeft je mening. Wanneer je dat niet gewend bent zijn dat hele grote stappen waardoor de teleurstelling groot is als de ander je niet echt hoort of niet fijn reageert. Waar je had gehoopt dat de zon zou gaan schijnen na al je harde werk en het donker zou verdwijnen, doet de pijn van teleurstelling enorm zeer. Je verschuilt je opnieuw achter je muur van ongeloof, donker, maar veilig voor de pijn van teleursteling.

𝐇𝐨𝐞 𝐝𝐨𝐨𝐫𝐛𝐫𝐞𝐞𝐤 𝐣𝐞 𝐝𝐞 𝐯𝐢𝐜𝐢𝐞𝐮𝐳𝐞 𝐜𝐢𝐫𝐤𝐞𝐥 𝐯𝐚𝐧 𝐨𝐧𝐠𝐞𝐥𝐨𝐨𝐟-𝐚𝐧𝐠𝐬𝐭-𝐭𝐞𝐥𝐞𝐮𝐫𝐬𝐭𝐞𝐥𝐥𝐢𝐧𝐠

– 𝐙𝐞𝐭 𝐤𝐥𝐞𝐢𝐧𝐞𝐫𝐞 𝐬𝐭𝐚𝐩𝐩𝐞𝐧. Met grote stappen sla je belangrijke stappen over. Kleinere stappen zijn beter behapbaar én je bouwt je vaardigheden en zelfvertrouwen mee op.
– 𝐋𝐮𝐢𝐬𝐭𝐞𝐫 𝐧𝐚𝐚𝐫 𝐣𝐞 𝐠𝐞𝐯𝐨𝐞𝐥. Altijd, het is er niet voor niets en ga er mee om alsof het je kleine ik van 3 is die het aan je verteld.
– 𝐕𝐞𝐫𝐥𝐞𝐠 𝐣𝐞 𝐟𝐨𝐜𝐮𝐬 𝐧𝐚𝐚𝐫 𝐰𝐚𝐭 𝐠𝐨𝐞𝐝 𝐠𝐚𝐚𝐭.Wanneer je blijft kijken naar teleurstelling over de situatie of die ene persoon, zie je niet dat daarnaast iets heel goed ging of iemand was die je wel zag en hoorde.
– 𝐙𝐢𝐞 𝐰𝐞𝐥𝐤𝐞 𝐦𝐨𝐞𝐢𝐥𝐢𝐣𝐤𝐞 𝐝𝐢𝐧𝐠𝐞𝐧 𝐣𝐞 𝐝𝐨𝐞𝐭. Kijk eens met een afstandje naar jezelf. Zie welke moed je allemaal hebt om naar je pijn te kijken en patronen om te buigen om jezelf te worden.

Hiermee beschrijf ik slechts in een paar woorden een proces dat juist veel tijd vraagt en ik heb bewondering voor iedereen die hiermee bezig is. Vertrouw erop dat vooral de eerste stappen het moeilijkst zijn, omdat je dan de positieve kanten nog moeilijk kan zien, maar die worden steeds duidelijker. Je bouwt met elke stap meer vaardigheden en vertrouwen op in jezelf waardoor er steeds meer licht in en om je heen kan zijn en je leven een stuk fijner en liefdevoller.